Aangeraakt op mijn schouder

Interview met Philie Frankevijle

in de serie Graven naar geloof

Vriendelijk, behulpzaam, met een sterke sociale instelling, door sommige mensen als naïef beschouwd, maar volgens mij een krachtige vrouw, die ook stevig met twee voeten op de grond staat en goed weet wat er speelt in onze samenleving. Zo heb ik Philie Frankevijle in de afgelopen jaren leren kennen. En een vrouw met een diep doorleefd geloof, zonder zweverig te worden. Daarom wilde ik graag met haar in gesprek. Drie kwartier na mijn telefoontje kon ik al bij haar terecht.

Afkomstig uit Hulst is Philie voor het werk van Ferdie, haar man, verhuisd naar Heinkenszand. 'Ik dacht in het begin,' zegt ze, 'dat ik hier nooit zou kunnen aarden. Binnen onze familie hangen we nogal aan elkaar. Maar dankzij hele aardige buren en natuurlijk ook door de contacten via de school van de kinderen is de inburgering toch heel snel gegaan. Twee leden van het dameskoor hadden gauw in de gaten, dat ik in Hulst had gezongen. Zo ben ik op vrij korte termijn lid geworden van het dameskoor in de Blasiuskerk. En als je eenmaal in het circuit zit, wordt je ook makkelijk gevraagd voor andere werkgroepen. Zo ben ik betrokken geraakt bij de oprichting van de kindernevendienst. Dat is ook belangrijk geweest voor mijn eigen geloofsverdieping. Want doordat je de bijbelverhalen aan kinderen moet uitleggen, ga je er zelf ook anders over nadenken.'

Van binnen

Toch zit het geloof van Philie niet in de eerste plaats in wat ze doet, maar in haar manier van in de wereld staan. Het zit eerder van binnen dan in wat je aan de buitenkant kunt zien. 'Natuurlijk heb ik,' vertelt ze, 'van thuis de vertrouwdheid met het katholieke geloof meegekregen. Daar ben ik erg dankbaar voor. Vooral omdat het mij een innerlijke kracht heeft gegeven, die ik nergens anders kan vinden. Mijn moeder is gestorven toen ik 24 was, mijn vader twee jaar daarna. In het bidden heb ik steun gevonden om positief in het leven te blijven staan. En ook nu mijn zus ernstig ziek is, bid ik om genezing. Of, als dat niet mogelijk zou zijn, om kracht voor haar in deze moeilijke tijd. Die kracht vindt zij zelf ook in Lourdes. En ik weet: wat er ook gebeurt met mijn zus – Maria is erbij.'

Ook voor Philie zelf is de ervaring heel sterk, dat zij niet alleen door het leven gaat. 'In onze familie is borstkanker een erfelijk gegeven. Ik moest eens voor de uitslag van een onderzoek naar de specialist. Ferdie kon vanwege zijn werk onmogelijk mee, maar hij had het daar moeilijk mee. Ik heb gezegd, dat ik in mijn eentje zou gaan, maar niet alleen. En op de fiets naar de specialist had ik – heel vreemd, maar ook heel sterk – het gevoel, dat ik werd aangeraakt op mijn schouder. Dat is zo'n moment waarop ik kracht ervaar. En het mooie was, dat de uitslag ook nog positief uitviel.'

Aangeraakt

Zo kunnen er voor haar in het dagelijkse leven vele 'gewone' momenten zijn die toch een bijzondere lading krijgen. Philie legt uit: 'Tijdens het werken in de tuin en het wroeten in de aarde is er vaak het besef van Gods aanwezigheid. Of wanneer ik bezig ben met eten koken, dan is er een gevoel van dankbaarheid. Toen Ferdie met de allereerste bloemkool uit eigen tuin kwam aanzetten, was een een sterke emotie van blijdschap. En zo besef ik vaak, hoe bevoorrecht wij zijn in ons land. Daarom heb ik ook grote moeite met de groeiende kloof tussen rijk en arm in onze wereld. Ik kan het ook niet laten om, als we met vakantie zijn, iets te geven aan mensen of kinderen die bedelen. Ik wordt wel eens voor naïef uitgemaakt, maar ik kan mij niets aantrekken van de vermeende kwade bedoelingen van zulke mensen. Ik geef iets, niet om te weten wat het effect ervan is, maar omdat ik vind dat het – hoe dan ook – goed is om te geven.'

Het geloof is voor Philie een krachtige innerlijke drijfveer voor wat ze doet en bij de keuzes die ze maakt. 'Het geloof,' meent ze, 'zal ook niet verdwijnen, al loopt het aantal kerkgangers terug. Precies omdat het geloof van binnen zit, bij veel mensen. En voor mij hoort daarbij, dat het geloof mensen moet insluiten eerder dan uitsluiten. Elkaar respecteren en verdraagzaam zijn is voor mij daarom heel wezenlijk.' En zoals Philie zelf ervan overtuigd is op haar schouder te worden aangeraakt, zo wil zij ook anderen iets van die kracht meegeven en laten voelen.


Alleen al daarom keer ik na dit gesprek met een gevoel van dankbaarheid terug naar huis.