Overweging op Hemelvaart
bij de oecumenische viering in 's-Heer Arendskerke
Lezingen: Handelingen 1,4-11; Johannes 17,9-11
Precies tien dagen geleden hebben wij de doden herdacht die gevallen zijn in en sinds de Tweede Wereldoorlog. Wij roepen hun namen, hun levens terug in onze herinnering, omdat wat zij deden nog steeds van betekenis is voor ons, vandaag. Ook als een dierbare uit ons midden is overleden, helpen de herinneringen ons om haar of zijn betekenis voor ons, vandaag, levend te houden. En vaak roept de ene herinnering de andere op. Herinneringen zijn dus belangrijk om iets of iemand betekenis te geven voor nu. Herinneren wil dus niet alleen zeggen: terug gaan naar het verleden; herinneren helpt ons ook verder op onze levensweg. Herinneren is: terugkijken om vooruit te kijken. De herinnering geeft kracht om door te gaan.
Het verhaal waarin verteld wordt, dat Jezus werd opgenomen in een wolk is ook zo'n verhaal. Zijn vrienden kunnen de gedachte aan hem maar niet loslaten, zoals je de gedachte maar niet kunt loslaten aan een geliefde die gestorven is. Maar in de verhalen die ons in de afgelopen weken zijn verteld hebben ontmoetingen plaatsgehad tussen Jezus en zijn vrienden. Zijn dood blijkt niet het einde te zijn van de hoop, die hij tijdens zijn leven heeft gewekt bij veel mensen. Maar vandaag is er een moment aangebroken, zo vertelt het verhaal, dat Jezus terugkeert naar de Vader. Opgenomen in een wolk, zo staat er.