Muziek raakt de ziel

Interview met Angella Steur

in de serie Graven naar geloof

Mijn oog valt, zodra ik de woonkamer binnen kom bij Angella Steur, op een charmante, warm-bruine vleugel, waarnaast enkele gitaren en een saxofoon staan opgesteld. Muziek speelt in haar leven – en in dat van haar man Leo – een belangrijke rol. 'In de muziek,' zegt Angella, 'kan ik heel veel kwijt. Vaak is dat in de moderne, maar andere keren ook in de klassieke muziek. Muziek immers is emotie. En daarom raakt muziek vrijwel altijd mijn ziel. Maar daarnaast zijn het in veel gevallen ook teksten, die iets in mij triggeren. Een woord, een bepaalde zinsnede, een gedachtegang: het kan bij mij veel teweeg brengen.'

Inmiddels al tweeëntwintig jaar is Angella de dirigente van het koor l'Esprit, verbonden aan de Maria Magdalenakerk in Goes. Vanaf de oprichting, tien jaar eerder, maakt zij deel uit van het koor, dat is ontstaan op initiatief van Evert Heijblok. Later heeft Bas van Dijk de directie overgenomen en op zijn verzoek is Angella daar nadien mee doorgegaan. 'De kracht van ons koor zijn de vele onderlinge sterke vriendschapsbanden. En,' vult Angella in één adem aan, 'dat we in het koor ook onze emotie kunnen en mogen tonen. Als iemand vol schiet bij een bepaald lied, dan wordt dat zonder problemen geaccepteerd, dan is er altijd wel iemand die een arm om je schouder legt. Dat soort dingen gebeuren, wanneer we teksten zingen die een sterke lading hebben. Ik schrijf zelf ook teksten op bekende, vaak moderne melodieën; soms ook componeert Leo een mooie melodie op een zelf geschreven tekst. Als we het lied dan gaan repeteren, en er komen emoties los, dan weet ik: dit raakt mensen. Dat geeft veel voldoening. Het is fijn om te merken, als ik mijn gevoel voor muziek kan overbrengen op anderen.'

Verbinding met 'boven'

De muziek zou in haar leven misschien een minder grote rol spelen, als daarin niet ook iets van haar geloof tot uitdrukking zou komen. 'Met mijn oma,' herinnert Angella zich, 'ging ik als kind vaak mee naar de kerk. In mijn tasje had ik een kleine portemonnee, waarin ik van oma wat geld kreeg: voor de collecte en voor een kaarsje bij Maria. Van mijn andere oma kreeg ik een klein Mariabeeldje, wat ik nog steeds altijd bij me heb. Zo heb ik van kindsbeen af altijd een sterke band gehad met Maria. Als ik bijvoorbeeld met mijn moeder ga winkelen, dan is de dag niet compleet als we niet ergens een kerkje hebben bezocht om een kaars aan te steken bij Maria. Maar ook hier thuis branden we geregeld een kaars bij het Mariabeeld. Het maakt voor ons de verbinding met “boven” zichtbaar. Het is ook heel mooi, dat Leo en ik samen iets hebben in het geloof. Het geeft ons kracht, bijvoorbeeld wanneer we ons zorgen maken over Leo's gezondheid.'

Angella is leerkracht in groep acht op de katholieke school in Standdaarbuiten. 'Het wordt de laatste jaren,' zo geeft ze aan, 'wel lastiger om in de klas het geloof ter sprake te brengen. Geloven, of willen horen bij de kerk, heeft voor veel leerlingen – en voor hun ouders – steeds minder betekenis. Maar soms ontstaan er mooie gesprekken, als het lukt om een nummer uit de top-40, wanneer daarin een tekst met een zekere diepgang op melodie is gezet, aanleiding geeft om stil te staan bij de betekenis van zo'n lied. Leerlingen staan dan soms werkelijk verbaasd over wat een bepaald nummer eigenlijk te zeggen heeft. Dat zijn heel waardevolle momenten.'

Kwetsbaar

Dat muziek, en de daarbij horende teksten, het hart kunnen raken, heeft als gevolg dat je ook jezelf kwetsbaar kunt voelen. Angella erkent dit volmondig: 'Als muziek of als teksten binnenkomen, als je daaraan de ruimte kunt geven, dan gaat er van die kwetsbaarheid toch ook een zekere kracht uit. Het toelaten van je gevoelens, mits dat in een goede, dat wil zeggen: vertrouwde setting mogelijk is, kan ook een nieuwe groeikracht geven. Het is mooi als je zoiets ziet gebeuren.'

Naast haar enthousiaste inzet voor l'Esprit spendeert Angella ook een deel van haar vrije tijd aan het werk voor de parochiekerncommissie en de sectie liturgie. Dat betreft deels het noodzakelijke organisatorische werk. Maar Angella ziet dat ook als een taak, waartoe ze zich innerlijk gedreven voelt. 'Het is belangrijk, dat we proberen om het kerkgebeuren te laten doorgaan: omwille van mensen en omwille van ons geloof. En daarnaast leer je in deze vergaderingen ook elkaar te respecteren. Want je bent het uiteraard niet altijd eens met elkaar, maar het respectvol omgaan met de mening van een ander is iets, dat ook mijzelf weer voeding geeft. Bovendien wordt er enorm veel werk verzet achter de schermen, maar dat ga je pas echt goed zien als je er zelf dichter bij betrokken bent. Je leert de mensen in de organisatie en het werk dat ze verzetten oprecht waarderen.’


Muziek en geloof: ze zijn in het leven van Angella onlosmakelijk verbonden. Want muziek raakt de ziel.