Arbeiders voor de oogst

Beschouwing

In de voorbije weken, als je met de fiets of de auto de Zeeuwse polders doorkruiste, zag je dat de oogsten van graan en vlas al werden binnen gehaald. Intussen wordt ook begonnen aan het oogsten van peren en appels. De maïs zal ook niet lang meer op de velden staan of is misschien al gerooid.

Voor het oogsten van graan, vlas, aardappelen en bieten zijn vandaag de dag indrukwekkende
machines beschikbaar. Apparaten die in een dag of misschien in enkele uren het werk kunnen doen, dat in het verleden door vele landarbeiders met gezamenlijke inspanning verricht moest worden. Alleen voor de pluk van appels en peren zijn nog relatief veel mensenhanden nodig. Daartoe worden behoorlijk wat arbeiders ingehuurd die minstens ten dele komen uit Oost-Europese landen.

Versterking

Deze gedachtegang leidt mij bijna als vanzelf naar een van de uitspraken van Jezus in het evangelie volgens Matteüs. Terwijl hij met enthousiasme de Blijde Boodschap van Gods koninkrijk onder het volk verkondigt, ziet Jezus dat veel mensen 'afgetobd neerlagen als schapen zonder herder' (Mt 9,36). Er is niemand die de gewone man richting wijst. Het zoeken naar zin en betekenis in een wereld waarin chaos de overhand lijkt te hebben is even vruchteloos als frustrerend. De religieuze leiders van die tijd zijn meer bezig met hun eigen hachje dan met het zichtbaar maken van Gods liefde voor zijn mensen.


In die omstandigheden zegt Jezus tegen zijn leerlingen: 'De oogst is wel groot, maar arbeiders zijn er weinig. Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten.' Het komt erop neer dat Jezus tegen zijn volgers zegt: de nood is hoog, versterking van de personele inzet is dringend noodzakelijk. Daarom is het van belang tot God te bidden, dat er meer menskracht komt om de afgetobde menigte tot steun te zijn. De aanwijzing van Jezus is niet enkel bedoeld voor zijn leerlingen toen, maar ook voor zijn leerlingen nu, dus voor ons.

Mateloze liefde

Is er dan ook vandaag een afgetobde menigte te zien? Veel mensen in ons land hebben het toch goed? Er zijn toch sociale voorzieningen waar mensen gebruik van kunnen maken? Zowat iedereen kan toch beschikken over moderne communicatiemiddelen, zoals computer of smartphone? Ja, materieel gezien kunnen veel mensen (maar zeker niet alle!) aardig meekomen in de huidige samenleving. Al moeten we goed beseffen dat er ook veel verborgen armoede is.

Maar de honger naar zin en betekenis is vandaag misschien net zo groot als in Jezus' dagen. Want de manier waarop de meeste mensen tegenwoordig betekenis geven aan hun leven is veelal compleet gestoeld op ieders individuele invulling. Je mag dat als een verworvenheid van de hedendaagse cultuur beschouwen, maar er zit ook een schaduwkant aan. Want waar (of bij wie) vinden mensen dan houvast?

Wij mogen onszelf als gelovigen rekenen tot de 'volgelingen van Jezus'. Eigenlijk had hij maar een leidraad in zijn leven, zelfs in zijn sterven: dat Gods mateloze liefde voor mensen gestalte kan krijgen in de mateloze liefde van mensen onderling. In die zin mogen wij arbeiders zijn die helpen bij de oogst. Wanneer onze liefde, onze zorgzaamheid en onze roep om gerechtigheid uitgedrukt wordt in een oprecht luisterend oor, in het zoeken naar verzoening, in het opkomen voor mensen in de verdrukking. Of wanneer wij werk maken van onze inzet voor welke vorm van vrijwilligerswerk ook, onze inzet als mantelzorger, onze inzet om ons leefmilieu te behoeden. Er zijn talloze manieren om te oogsten, maar het gebed om meer arbeiders is en blijft onontbeerlijk.