Overweging bij de 17e zondag door het jaar (jaar C)
In de Nederlandse media is er nauwelijks aandacht voor geweest. Maar onder andere de Engelse Daily Mail heeft er uitvoerig over bericht. Een aantal katholieke organisaties was betrokken bij protesten in Washington. Het ging over het onmenselijke beleid van de regering Trump om kinderen van Mexicaanse migranten aan de grens te scheiden van hun ouders. Verschillende priesters en religieuzen zijn gearresteerd en geboeid weggevoerd. Het protest, waar ook vertegenwoordigers van andere religies bij betrokken waren, mag je opvatten als een vurige smeekbede om rechtvaardigheid.
 |
| Foto: Reuters |
Vurige smeekbede
In de Schriftlezingen van deze dag gaat het ook over bidden en smeken. Niet zomaar bidden om iets wat je wel leuk zou vinden of graag zou zien. Nee, het is telkens een vurige smeekbede om iets dat van wezenlijk belang is, zeg maar: van levensbelang. Om te beginnen is daar Abraham. Hij pleit bij God voor het behoud van twee steden. Sodom en Gomorra zijn de oorden die we kennen als de spreekwoordelijke plaatsen, waar het kwaad tot ver onder het vriespunt is gedaald. De inwoners hebben zich in alle opzichten afgewend van wat God voor ogen staat. Ze nemen het recht in eigen hand en negeren Gods oproep tot gerechtigheid (zie Genesis 19). Gods verontwaardiging daarover is volkomen billijk. Maar Abraham smeekt God om zich niet te laten leiden door een blinde toorn. Stap voor stap – en in te besef van zijn bescheiden positie – overtuigt hij God, dat het beter is om de de kwaadwillenden te sparen: omwille van de goede mensen. De vurige smeekbede van Abraham is een schot in de roos. De gerechtigheid zegeviert.Er moet wel een vertrouwensband bestaan tussen Abraham en God, anders kan het niet gebeuren dat God zich laat beïnvloeden door wie in wezen ver, heel ver beneden hem staat. En Abraham moet ervan overtuig zijn, dat God zich tenslotte van mijn menselijke kant laat zien: hij is een God die de rechtvaardigen wil sparen. En die daarbij op de koop toeneemt dat de vertegenwoordigers van het kwaad in leven blijven. Hoopt God, dat zij tot inkeer kunnen komen?
Vertrouwensband
De vertrouwensband, zoals tussen Abraham en God, is ook van belang in het gebed van Jezus tot zijn Vader. Op een of andere manier zijn de leerlingen daar zo van onder de indruk, dat ze vragen: leer het ons ook, zó te bidden. En dan leert hij hen het gebed, dat ons inmiddels zo vertrouwd is, dat we het gedachteloos kunnen opzeggen. Maar dat zouden we nou juist niet moeten doen. We zouden het gebed moeten bidden met volledige aandacht en met heel ons hart. Het zou een uitdrukking moeten zijn van de vertrouwensband die er hopelijk ook is tussen God en ons, tussen ons en onze Vader.Dat die vertrouwensband niet altijd vanzelfsprekend is, beseft ook Jezus. Want nadat hij zijn leerlingen het 'Onze Vader' heeft geleerd, volgt er een zeer uitvoerige toelichting. Wat wij vaak onthouden van die toelichting is: zoek en je zult vinden, vraag en je zal gegeven worden. Maar de crux zit in de staart van de toelichting. Wanneer jullie, met al je beperkingen, het goede geeft aan wie erom vraagt, hoeveel te meer zal God jullie dan de inspiratie van de heilige Geest geven, als je bidt om die bezieling. Daar gaat het om. Dat is waar je naar zoekt, dat is waar je om vraagt, dat is waarom je klopt op de deur. De bezieling van de heilige Geest, die je helpt om het goede te doen en het goede te willen.
Heilige bezieling
Het is deze heilige bezieling, die ons stuwt en kracht geeft om telkens weer op te staan tegen onrecht, telkens weer te zoeken naar mogelijkheden tot vergeving, telkens weer te zingen tegen alle verdriet en machteloosheid in. Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder, zoals Ramses Shaffy ons voorging en voorzong. Protesteer tegen onmenselijkheid, zoals de Amerikaanse priesters en religieuzen ons laten zien. Heilige bezieling, die ook ons in eigen omgeving kan helpen om het goede na te streven en het kwade te mijden. Heilige bezieling, die ons kan helpen om met mededogen in het leven te staan, die ons kan helpen om de hand uit te strekken naar wie een beroep op ons doet, die ons kan helpen om ruimte te maken voor mensen die in de kreukels terecht zijn gekomen. Heilige bezieling om toch maar opnieuw te luisteren naar eindeloos hetzelfde verhaal van wie de weg in het leven is kwijt geraakt. Heilige bezieling om misschien even een praatje te maken, als je de maaltijden rondbrengt bij de mensen thuis.Heilige bezieling. Zijn het grote woorden? Ja, misschien wel. Maar je kunt er niet genoeg om bidden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten