Het begint klein

Overweging op het hoogfeest van Kerstmis

Lezingen: Jesaja 9,1-3.5-6; Lucas 2,1-14

De bloemdecoratie aan de muren van deze kerk hier in Ovezande is dit jaar een bijzondere. Vanaf de eerste zondag van de Advent tot vandaag zijn de ruwe houten kistjes steeds meer aangekleed. Telkens kwam er een stukje versiering bij, zodat de bloemstukken nu in volle pracht staan te pronken. Want vandaag is het feest! Het is kerst! Uitbundig mogen we vieren, dat het duister gaat wijken, dat het licht zal terugkomen, dat er in onze wereld – ondanks geweld en chaos – vrede zal komen.

Dat gebeurt overigens niet zomaar. Het verlangen naar vrede zal een ijdele droom blijven, als wij er niet zelf ook aan zullen werken. Het visioen van vrede kan alleen maar werkelijkheid worden, als wij zelf er hartgrondig in willen geloven. Het lijken grote woorden, als ik zeg: het visioen van vrede. Het lijkt een visioen voor ver weg, onbereikbaar en voor velen wellicht een illusie. Maar misschien kan de bloemversiering in deze kerk ons op weg helpen. Want zo klein en onbeduidend als die is begonnen, zo begint ook ons werken aan vrede en verzoening. We moeten niet op voorhand uitgaan van grootse en onmiskenbare resultaten. We mogen erop vertrouwen, dat het begint met kleine stapjes. Ja. Het begint klein.

Waar je het niet verwacht

Overweging op de 4e zondag van de Advent (jaar C)

Lezingen: Micha 5,1-4a; Lucas 1,39-45

Het is eigenlijk maar een heel kort verhaal, waarin Lucas vertelt over de ontmoeting tussen Maria en Elisabeth. Welgeteld slechts 117 woorden. Een verhaal dat nauwelijks zou opvallen tussen allerlei berichten op een bladzijde in de krant. Twee vrouwen, beide in verwachting, verbonden ook door hun familieband, begroeten elkaar in blijdschap en vreugde. Is dit nu het nieuws waarop de wereld zit te wachten?

Het antwoord op die vraag hangt af van wat voor soort nieuws je eigenlijk wil horen. Meestal is onze aandacht gericht op het nieuws dat duidelijke resultaten vermeldt. Zoals de regeringsleiders op de klimaattop in Parijs met de nodige trots de resultaten van de onderhandelingen presenteren. De partijen streven ernaar dat er snel een einde komt aan de stijging van de uitstoot van broeikasgassen, waardoor de opwarming van de aarde beperkt moet worden tot beneden de 2 graden. We mogen hopen, dat de partijen die aan de onderhandelingstafel zaten ook werkelijk de inspanningen zullen leveren om dit streven waar te maken.

Het kleinere zoeken naar vrede

Beschouwing op weg naar kerstmis

Het verlangen naar licht, naar vrede en saamhorigheid lijkt ons met Kerstmis meer te beroeren dan in andere tijden van het jaar. Misschien komt dat wel door de duisternis en het gure weer, die in de natuur de overhand hebben. Of deels ook door het schrale klimaat, dat in onze samenleving van vele kanten op ons afkomt.

Dat verlangen naar vrede en harmonie drukt zich tegenwoordig vaak uit in het uitbundige licht, waarmee we onze kerstbomen of zelfs de buitenkant van ons hele huis optuigen. Soms denk ik wel eens, dat dit vele licht in onze straten als een soort bezwering wordt ingezet om onze behoefte aan innerlijk licht te maskeren. Het verlangen naar harmonie is ook zichtbaar in de behoefte aan het gezellige samenzijn met familie en vrienden. Of voor sommige mensen ook in de extra aandacht in deze dagen voor de asielzoekers, die in ons land een veilig heenkomen zoeken.

Een menselijk gezicht

Overweging op de 2e zondag van de Advent (jaar C)

Lezingen: Baruch 5,1-9; Lucas 3,1-6

Misschien heeft u wel eens patience gespeeld. Het spelletje heet natuurlijk niet voor niets zo. Je moet inderdaad veel geduld hebben, voordat je 'n keer helemaal kunt uitspelen. Wist u trouwens, dat de woorden patience en patiënt qua betekenis heel dicht bij elkaar staan? Een patiënt moet immers ook geduld oefenen tot het moment, waarop hij genezen wordt verklaard. Hij moet wachten, wachten tot hij weer beter is. Maar als patiënt hoef je niet alleen maar passief te wachten. Je kunt vaak zelf heel wat doen om je genezing te bespoedigen. Gezond eten, fysiotherapie, je medicijnen nemen, en soms ook: beter willen worden. Wachten op herstel kan samengaan met verwachten. Verwachten is een actieve vorm van wachten: jezelf gereed maken voor de dingen die nog komen moeten. Zoals ouders in verwachting de babykamer gereed maken voor de komst van hun kindje.

Gereed

Deze Adventstijd is ook een tijd van verwachten. Weken waarin we ons gereed maken voor de komst van het kerstkind in onze wereld. Waar wachten we dan eigenlijk op? Want het kerstkind is toch al in onze wereld gekomen, meer dan 2000 jaar geleden? Waarom komen we die gebeurtenis dan elk jaar opnieuw tegen in onze gang door de tijd? En op welke manier kunnen we ons dan gereed maken voor de komst van dat kerstkind?