Voor de mensen

Interview met Ineke Priem

in de serie Graven naar geloof

De manier waarop Ineke Priem in het leven staat is mede bepaald door het gegeven, dat er thuis altijd de zorg was (en nog is) om haar gehandicapte zus. Rekening houden met anderen, klaar staan voor wie een beroep op je doet: dat is Ineke om zo te zeggen met de paplepel ingegeven. 'Nee' zeggen gaat haar dus niet gemakkelijk af. Er kan altijd nog wel een klusje of een taak bij.

Zo ging het ook toen pastor Tom Brooijmans haar in 1999 vroeg om per week tien uur beschikbaar te willen zijn voor het opzetten van een parochiekantoor. 'Dat wilde ik wel doen, maar dan graag samen met een ander,' vertelt Ineke. Die ander werd Plonie Paree, die gaandeweg de meeste uren op het kantoor in de Zusterstraat te Goes aanwezig was. De taken van Ineke verschoven op den duur meer in de richting van het notuleren van vergaderingen van de besturen van de Damiaanparochie en (later) van de Mariaparochie. Ook van de gezamenlijke vergaderingen van de twee besturen werden door Ineke verslag gemaakt. 'Mijn ervaring als directiesecretaresse bij een groot bedrijf in Kapelle kwamen mij bij dat alles goed van pas. En,' voegt Ineke daaraan toe, 'het was fijn om dit werk met Plonie samen te doen. We hebben veel met elkaar gedeeld in deze jaren.' Ook de samenwerking met Riet Hopmans de laatste jaren heeft haar met een glimlach naar het werk doen gaan.

Zegeningen tellen

Wie Ineke kent, weet dat zij een bezige bij is. Ze verzorgt met grote nauwkeurigheid het rooster van de vieringen in Parochienieuws en de berichtgeving daarover naar de regionale pers. Ze heeft tot 1999 een termijn vervuld als bestuurslid van de toenmalige parochie van Ovezande. Ze is lid van de Liturgische Commissie, ze fungeert als lector, verleent hand- en spandiensten in de parochiekern, is actief in de technische commissie van het jeugdtennis, draait kantinediensten van de voetbal en sport zelf ook graag (fitness, pilates, hardlopen). Ze heeft zich onlangs opgegeven voor de wandelmarathon van Terneuzen naar Hulst. Dat ze daarnaast (of eigenlijk vooral) moeder is van vijf kinderen en samen met haar man een agrarisch bedrijf runt, mag natuurlijk niet onvermeld blijven. 'Zeker nu de kinderen opgroeien, is het belangrijk om ook meer tijd voor mijn gezin te hebben. Dat is mede de aanleiding geweest om mijn werk voor de parochie te beëindigen.'

De opvoeding in een katholiek gezin – met de handicap van haar zus – heeft Ineke geleerd om haar zegeningen te tellen. Ze vindt steun in haar geloof, en van de vieringen in de kerk is er altijd wel iets, dat ze meepikt voor zichzelf. 'Het geloof en mijn opvoeding hebben ervoor gezorgd,' zegt Ineke, 'dat ik het dienstbaar-zijn van huis uit heb mee gekregen. Als je ergens bij hoort – en dat geldt zeker voor het wonen in een dorpsgemeenschap – dan laat je met je betrokkenheid in woord en daad zien, dat je iets wilt betekenen voor de mensen.'

Energie 

Het er-willen-zijn voor de ander, dat is Ineke op het lijf geschreven. Maar zeker laat haar inzet ook zien, dat ze dit alles natuurlijk mede doet voor haar eigen plezier. 'Die sociale inslag maakt mij tot wie ik ben,' benadrukt ze. 'Ik kom graag onder de mensen, dat geeft mij energie.'

Nu Ineke per 31 oktober 2017 haar werkzaamheden voor het Pastoraal Administratief Centrum heeft beëindigd, komt er meer ruimte voor haar gezin. En ongetwijfeld ook voor weer andere manieren om zich in te zetten 'voor de mensen'. Wij (als pastoraal team en als bestuur) zijn haar dankbaar voor haar enthousiasme en voor de energie die ze heeft willen steken in de secretariële werkzaamheden voor de kerk. Tot slot is Ineke zelf aan het woord: 'Via deze weg wil ik iedereen hartelijk bedanken voor de fijne jaren en waardevolle contacten. Tot ziens in de regio.'