Onvoorwaardelijke zorg

Filmrecensie van: A simple life (2011)

Regie: Ann Hui

Er zijn veel verschillende vormen waarin wij in ons leven de liefde kunnen waarnemen en ervaren. De liefde tussen ouders en hun kinderen is anders dan die tussen kinderen en hun ouders. De liefde als vriendschap tussen vrienden en vriendinnen verschilt van de liefde tussen man en vrouw. We kennen de liefde tussen partners van hetzelfde geslacht. Ook tussen collega's kun je een bepaalde vorm van liefde waarnemen. Bijvoorbeeld als de ene collega in een conflictsituatie het opneemt voor een ander. Of minder dramatisch: als de ene collega een klus van de ander overneemt omdat hij/zij thuis een ziek kind of een zieke partner heeft. Op deze manier heeft de liefde vorm gekregen als wat we gewoonlijk solidariteit noemen. Maar ook genegenheid, erotiek, vriendschap, saamhorigheid of passie kunnen aspecten zijn van dat veelomvattende en tegelijk vaak versleten begrip liefde.

In de op ware gebeurtenissen gebaseerde film A simple life wordt ons de liefde op zeer serene wijze getoond in de verhouding tussen Roger, een jonge vrijgezelle filmproducent, en de oudere Ah Toa, die al sinds generaties de familie van Roger dient als hulp in de huishouding en kinderoppas. Het verhaal speelt zich af in Hongkong, de enorme metropool, waar de regisseuse vooral de menselijke maat, op sobere en prachtige wijze tegelijk, in beeld brengt.

Hechte band

Door de toegewijde zorgen van Ah kan Roger zich volledig richten op zijn werk als producent. Ah ziet onder meer toe op de gezonde voeding van Roger, die goed hersteld is van een hartinfarct. Hij vindt de manier waarop Ah zijn huishouden bestiert min of meer vanzelfsprekend, maar niet in de zin dat hij haar kleineert of veronachtzaamt. Er is sprake van een hechte band tussen de twee. Op een dag worden hun rollen volledig omgekeerd, als Roger – terugkerend van een zakenreis – zijn huishoudster onwel aantreft in huis.

Tegen de zin van Ah bezorgt Roger haar een plaats in een verzorgingstehuis; Ah is te bescheiden om dit zonder meer te accepteren. Maar Roger kiest ervoor om de toewijding, die Ah vele jaren heeft geuit in zorgzame aandacht voor heel de familie te beantwoorden met zijn wederkerige zorg voor Ah. De manier waarop deze zorg in beeld wordt gebracht is nuchter en ontroerend tegelijk. Het is goed, dat ook de humor niet ontbreekt in het verhaal, wanneer bijvoorbeeld Ah een plagerig gesprek heeft met Roger over diens kennelijke gebrek aan belangstelling voor het andere geslacht.

Onvoorwaardelijke zorg

Al verschillen de verhaallijn en de omstandigheden duidelijk met het verhaal, dat we kennen als de parabel van de barmhartige Samaritaan (Lucas 10, 25-37), toch kan A simple life deze vergelijking probleemloos doorstaan. Roger is onvoorwaardelijk bereid kosten noch moeite te sparen om Ah een goede zorg te bieden, die zij – gegeven de omstandigheden – werkelijk nodig heeft. Zo opgevat kan de film worden gezien als een antwoord op de vraag van de wetgeleerde uit de genoemde evangeliepassage: 'Wie is mijn naaste?' De conclusie die de wetgeleerde moet trekken uit de gelijkenis van Jezus houdt in dat 'die barmhartig is geweest' de naaste werd van degene die in de handen van de rovers was gevallen. Deze conclusie is vrijwel één op één van toepassing op de manier waarop Roger belangeloos de oude dag van Ah zo aangenaam en draaglijk mogelijk probeert te maken.