Overweging op het feest van het heilig Sacrament (jaar A)
Schriftlezingen: Deuteronomium 8,2v.14b-16a; Johannes 6,51-58
Er zijn mensen die zich hebben gespecialiseerd in portretfotografie. Ze maken foto's waarop de persoon in kwestie niet alleen zijn uiterlijk laat zien, maar ook iets van zijn innerlijk. Het karakter, een bepaalde emotie of misschien een zekere gedrevenheid komt tot uitdrukking op de foto. De foto vertelt iets over wie de afgebeelde persoon in essentie is. Dat soort foto's zijn de afbeeldingen die je bijblijven. Ze laten een sterke indruk achter. Daarom is een foto van een geliefde overledene vaak ook een kostbaar iets. Soms zie je zo'n foto op een speciaal plekje staan, met een brandend waxinelichtje erbij. Zo wordt de herinnering aan deze dierbare mens levend gehouden.
Herinnering
En hoe doen we dat meestal: iemand in herinnering houden? We doen dat door verhalen te vertellen. 'Weet je nog, toen pa uit zijn dak ging bij de geboorte van zijn eerste kleinkind?' Of: 'Moeder? Die stond altijd klaar voor ons, haar kinderen.' 'O ja, als tante Jannie binnenkwam, dan was er altijd feest in de tent.' Zo vertellen wij elkaar ook verhalen over Jezus, over hoe hij het altijd opnam voor mensen in de kreukels. Over hoe hij mensen weer heel maakte, in hun waarde kon herstellen. Over hoe hij het beste naar boven kon halen uit mensen, die door anderen werden afgeschreven. Verhalen over hoe hij ons leerde bidden. En over zijn intense en intieme band met God. Al die verhalen horen erbij, als wij het herinneringsbrood delen met elkaar. Want het zijn verhalen, die kracht geven. Het is ook brood dat ons kracht geeft. Kracht om door te gaan. Kracht om vast te houden aan zijn droom. Kracht om op te teren, als wij zelf krachteloos zijn geworden.
Op weg
Toch is het niet vanzelfsprekend, dat wij die kracht ontvangen. Je kunt hier niet spreken van een automatisme. De verhalen over Jezus, de verhalen die hij zelf ons vertelt, het brood dat hij ons aanbiedt – ze kunnen ook weerstand oproepen. Het onbegrip bij de Joden, zoals werd verteld in het evangelie, laat dat duidelijk zien. Dat Jezus het brood aanbiedt als zijn lichaam, wordt door de Joden in letterlijke zin verstaan. Maar dat is niet de betekenis die Jezus geeft aan het brood. 'Wie dit brood eet, zal leven in eeuwigheid,' zegt hij. Dit brood, dat staat voor zijn lichaam, zet ons op weg naar een leven dat duren zal, stand zal houden. Het heilig brood zal ons niet vrijwaren van ongeluk, ziekte of onrecht, maar het loodst ons daar doorheen. Het laat ons een toekomst zien, die wij zelf misschien voor onmogelijk houden. Maar het is een toekomst, die – ondanks al onze tegenwerpingen of ongeloof – toch mogelijk wordt in het visioen van God.Brood dat kracht geeft. Verhalen die kracht geven. Om ons op weg te helpen, om op weg te blijven naar een leven dat stand zal houden. Op weg naar wat het leven van mensen beschermt en behoedt. Het brood van leven zet ons op weg om toch maar weer je beurs te trekken, als een collectant aan de deur staat. Het zet ons op weg om tijd te maken voor mensen in het verzorgingstehuis, die bijna op geen ander bezoek kunnen rekenen. Het zet ons op weg om – al lijkt het een druppel op een gloeiende plaat – toch die petitie van Amnesty International te tekenen. Het zet ons op weg om te waken over het half uurtje koffie drinken op de zaak, zodat niet iedereen in de drukte alleen maar langs elkaar heen rent.
Duurzaam leven
Kortom, het brood van leven wijst ons de weg om in te zetten op de kwaliteit van leven. En waar dat gebeurt, daar zal ons leven stand houden. Waar de kwaliteit van leven centraal staat, daar vermoeden wij de eeuwigheidswaarde van ons leven. Daar zal ons leven duurzaam worden, tegen alle verdrukking in en voorbij aan alle tegenslag of onrecht.Dit brood wijst ons de weg. En daarom noemen wij dit brood: het Lichaam van Christus. En daarom bevestigen wij dat bij het uitreiken en ontvangen van dit brood. Wij be-amen het. Wij zeggen: 'Mag het zo zijn.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten