Op eigen kracht?

Beschouwing

De weken tussen Pasen en Pinksteren vormen een periode, waarin de leerlingen van Jezus gaandeweg groeien in geloof: wat eerst onvoorstelbaar leek (dood is immers dood, nietwaar?) kwam toch in een ander licht te staan. Want de absurde en schandelijke dood van de geliefde Meester werd steeds duidelijker het begin van een nieuw perspectief. 'Mij kunnen ze doden, maar niet de stem van de gerechtigheid.' Deze woorden, ooit uitgesproken door de inmiddels zalig verklaarde bisschop Oscar Romero (1917-1980), kun je zonder meer ook toepassen op Jezus van Nazaret. En die gedachte, dat zijn onversneden toewijding aan de gerechtigheid blijft, moet ook de leerlingen van Jezus hebben gesterkt om tot de overtuiging te komen, dat zijn dood niet het einde is van al zijn inspanningen.

In de evangelieverhalen, die na Jezus' sterven de ontmoetingen tussen hem en zijn leerlingen beschrijven, zien we een scala aan gevoelens en indrukken. De leerlingen laten niet alleen ongeloof zien, verwondering en angst, maar ook overgave en geloof. Hij is het echt! En in die ontmoetingen krijgen Jezus' vrienden de opdracht om verder te werken in de lijn die hij tijdens zijn leven heeft uitgezet. Maar niet enkel een opdracht, ook de kracht om die taak op zich te nemen wordt hen toegezegd. 'Jezus blies over hen en zei: "Ontvang de heilige Geest".' (Joh 20,22) Het is de Geest van Jezus zelf die hen zal inspireren om in zijn spoor mensen weer op de been te zetten, onrecht aan te klagen, verzoening te brengen, zieken te genezen en de Blijde Boodschap te verkondigen.

Aanwezig

Stap voor stap moet bij de leerlingen het vertrouwen zijn gegroeid, dat zij het werk van Jezus kunnen voortzetten – ook zonder dat hij zelf fysiek aanwezig is in hun midden. Maar aanwezig is hij wel! In hun daden en woorden, in de samenkomsten van gebed en samen brood delen, in alle mensen van goede wil en in het samen-kerk-zijn. Zo groeide de toewijding van Jezus' vrienden aan zijn nalatenschap, doordat zij leerden op eigen kracht de weg te gaan die Jezus had gewezen. Nou, helemaal op eigen kracht ging het niet, want steeds was er de begeleiding en de inspiratie van de Geest van Jezus zelf.

Met Pinksteren vieren wij – straks – dat die Geest niet alleen de leerlingen van destijds, maar ook ons inspireert en verwarmt. Het is deze heilige Geest, die soepel maakt wat is verstard, die verzoening tot stand brengt waar onderlinge verstandhoudingen heilloos zijn geworden, die mensen aanzet tot onvermoede grootmoedigheid, die ons ertoe brengt ons ego ondergeschikt te maken aan het gemeenschappelijke belang.

Ondersteuning

Zo mag die Geest ook ons, mensen van 2018, verwarmen en inspireren. Er is veel, dat wij op eigen kracht tot stand kunnen brengen om de Goede Boodschap handen en voeten te geven. Maar zonder de ondersteuning van de Geest van Jezus, zonder de liefde die hij ons heeft voorgeleefd, zou het allemaal broddelwerk zijn. Mogen wij dan ontvankelijk worden voor de Geest, die al ons doen en laten, al ons spreken en zwijgen doordesemt.

Deze beschouwing verscheen eerder in Parochienieuws, maandblad van de Pater Damiaanparochie, jaargang 19 nummer 2