Geloven 'per evenement'

Er verandert veel in de wereld waarin wij leven. Niet alleen door de steeds nieuwe ontwikkelingen, die de techniek en de medische wetenschap ons brengen. Of door de politieke en economische veranderingen van de laatste jaren. Maar ook in de manier waarop mensen met hun geloof omgaan.

Persoonlijk betrokken

Een van de meest opvallende veranderingen is misschien wel, dat de manier waarop mensen hun betrokkenheid bij kerk en geloof laten zien, sterk verschilt van wat wij uit het verleden kennen. De wekelijkse kerkgang wordt nog slechts door 6% van het aantal geregistreerde katholieken gemaakt. Maar wat mij vaak opvalt is, dat er globaal genomen meer mensen in de kerk zitten als er meer misintenties worden gevraagd. Een relatief grote belangstelling zie je ook bij de meeste uitvaarten. De behoefte om een kerkdienst te bezoeken is kennelijk groter naarmate mensen zich er persoonlijk meer bij betrokken voelen.


Een soortgelijk mechanisme zie je aan het werk, wanneer er berichten in de media verschijnen over de Wereldjongerendagen of ook wel over de EO-jongerendagen. Ook hier is sprake van een grote persoonlijke betrokkenheid van de deelnemers. Zij worden aangesproken op een manier, die voor hen verstaanbaar en toegankelijk is. Maar ik heb die persoonlijke betrokkenheid van mensen ook ervaren tijdens mijn sabbatverlof in 2013. Enkele groepen die ik bezocht (o.a. in Bergen op Zoom en in Kortrijk) laten zien, dat de deelnemers zich niet rekenen tot de wekelijkse kerkgangers. Maar de bijeenkomsten van hun groep, ongeveer een keer per maand, zijn voor hen erg belangrijk om hun spirituele accu op peil te houden.

Contactmomenten

Deze evenementen zijn de contactmomenten om mensen met het (of beter: hun) geloof in aanraking te brengen. Het zijn momenten van verdieping en bezinning, van rust in de chaotische wereld, van vragen naar wat er werkelijk toe doet in het leven. En heel belangrijk: het zijn kostbare momenten. Omdat ze mensen helpen zich in de verwarrende, hectische wereld overeind te houden. Omdat ze het zicht openen op wat er meer is tussen hemel en aarde. Omdat ze ertoe bijdragen, dat mensen tot authentieke geloofsgesprekken komen. En omdat mensen op deze momenten teren, wanneer ze weer de gewone gang van het leven vervolgen.

Ik wil geen afbreuk of onrecht doen aan de kleiner wordende groep van mensen die hun wekelijkse kerkgang maken. Integendeel. Zij bepalen nog voor een groot deel de voortgang van wat er binnen onze kerk mogelijk is. En tegelijk wil ik graag oog hebben voor de mensen, die zich goed voelen bij hun wijze van 'geloven per evenement'. Ook hen moeten wij – vanuit onze kerk – ruimte bieden om op hun persoonlijke manier te komen tot een eigen manier van geloven. Anders dan vroeger, maar passend bij mensen van deze tijd.

Deze bijdrage verscheen eerder in Parochienieuws van september 2013