Interview met Naomi Priem
in de serie Graven naar geloof
'Een welp speelt samen
met anderen in de rimboe, hij is eerlijk, vriendelijk, houdt vol en
zorgt goed voor de natuur.' Het is deze welpenwet, die aan het begin
en aan het einde van iedere bijeenkomst op zaterdagmiddag wordt
opgezegd. Dat gebeurt bij toerbeurt, nadat de vlag bij aanvang is
gehesen of nadat hij aan het slot wordt gestreken. Naomi Priem,
welpenleiding bij de Schout bij Nacht Doormangroep in Heinkenszand,
verduidelijkt: 'Deze wet is de basis van hoe we de welpen leren
omgaan met elkaar. De bijeenkomsten moeten in de eerste plaats gewoon
leuk zijn voor de kinderen. Maar in allerlei spelvormen willen we
stimuleren dat ze tot het inzicht komen: als je samenwerkt, dan kom
je verder. Bijvoorbeeld als je voor een sloot staat en je hebt een
paar losse pionierpalen. In je eentje zul je niet zo gemakkelijk een
brug bouwen van zulke palen, maar samen lukt het wel.'
Creativiteit
De scoutinggroep in
Heinkenszand telt ongeveer 150 leden en rond de 50 kaderleden. Naar
leeftijd zijn de leden ingedeeld in bevers (5-7 jaar), welpen en
kabouters (jongens en meisjes van 7-11 jaar), verkenners en en
padvindsters (11-14 jaar), young explorers (14-16 jaar), explorers
(16-19 jaar) en de leden van de stam (ouder dan 19). Naomi heeft
verschillende modules gevolgd bij de scouting academy,
waardoor ze nu de bevoegdheid als leidinggevende bij de welpen heeft.
'Het is goed om mijn eigen vaardigheden te ontwikkelen als het gaat
over spelvormen, veiligheid, de kampbevoegdheid en het omgaan met
verschillende soorten gedrag. Want ook bij de scoutinggroep heb je
soms te maken met kinderen die ADHD of bepaalde vormen van autisme
hebben. Binnen de groep leren we elkaar met respect te benaderen, ook
als iemand zich anders gedraagt of een andere opvatting heeft.'
Het enthousiasme van
Naomi zie ik groeien als ik vraag, wat ze nu het leukste vindt in
heel de scouting. 'Ik kan er veel van mijn creativiteit in kwijt.
Iedere keer is het een uitdaging om de kinderen iets leuks te bieden.
En het mooiste is dan, als je de kinderen helemaal ziet opgaan in het
spel. Je ziet ze glunderen. Geweldig! En daarbij: ze doen dingen die
thuis (meestal) niet mogen, zoals fikkie stoken of hout hakken met
een bijl. En het is niet erg als je kleren daarbij nog een beetje
vies worden ook.'
Aanpassen
Samenwerken, ook als
niet ieder dezelfde capaciteiten heeft, dat is waar het om draait bij
de scouting. En daarbij rekening houden met wat een ander wel of
juist niet kan. Zie ik het goed, dat je dus bij alles rekening houdt
met het tempo van de traagste in de groep? 'Ja, dat klopt,' zegt
Naomi. 'Als we een wandeling maken door het bos, dan loopt altijd
iemand van de leiding voorop en achteraan. Maar de jongste leden van
de groep lopen in de voorhoede. Zij zijn het langzaamst en bepalen
daarom het tempo. Zelf heb ik ooit een hike van 20 kilometer
gelopen met een groep, waar ook een gehandicapt meisje in meeliep.
Heel simpel: dan pas je je tempo aan. En daarnaast houden we als
leidinggevenden ook elkaar op koers. Want iedere zaterdag aan het
einde van de middag evalueren we de activiteiten. Met iets te drinken
erbij, natuurlijk.'
In de huidige
samenleving is het – in mijn waarneming – voor nogal wat mensen
niet eenvoudig om het tempo van allerlei maatschappelijke en
technische ontwikkelingen bij te houden. Daardoor komen ze, veelal
buiten hun schuld, op achterstand te staan. Dat is radicaal in
tegenspraak met het beoefenen van de barmhartigheid, die in mijn
opinie hoog in het christelijk vaandel dient te staan. Het is zeker
niet de insteek van de scouting om expliciet een christelijke
uitstraling na te streven. Maar de normen en waarden die in het
praktiseren van de welpenwet tot uitdrukking komen, zijn impliciet
wel een uiting van wat christenen voor ogen staat.
Voor het leven
Naomi bevestigt dit
inzicht wanneer ze benadrukt: 'Iedereen mag meedoen bij de scouting.
Niemand wordt uitgesloten. We kijken naar ieders kwaliteiten. Je hebt
bij de leidinggevenden de doeners, de mensen die hun creativiteit
inzetten, anderen die juist de contacten met de ouders goed kunnen
onderhouden, en weer anderen die de financiën doen. Je respecteert
elkaar om wie je bent, als mens dus. Er zijn leiders in onze groep,
die met het christelijk geloof helemaal niets hebben. Maar als er een
kerkelijke uitvaart is voor een veel te jong gestorven
leidinggevende, dan zit de complete leiding met scoutingblouse in de
kerk.'
Bij de scouting krijg
je volgens Naomi 'iets mee voor het leven. Je leert niet alleen dat
samenwerking meer oplevert dan ieder-voor-zich. Maar je leert ook,
dat je de ander kunt respecteren om wie hij of zij is. En als
die ander toevallig iets langzamer is, dan pas je gewoon je tempo
aan. Geduld hebben met elkaar levert op termijn meer op dan
geforceerde haast.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten