28 juni 2015

De boodschap blijft inspireren

Interview met Carine Neijzen
in de serie Graven naar geloof

Behalve met een hartelijke handdruk van haar man Dick word ik enthousiast welkom geheten door Uva, het hondje dat Carine Neijzen en haar partner hebben geadopteerd vanuit een asiel in Spanje. Speels, aanhankelijk en nieuwsgierig dartelt het beestje om mij heen. Maar als Dick vervolgens met Uva gaat wandelen, is er alle ruimte om nader kennis te maken met Carine. Ik ken haar voornamelijk als secretaris van de Caritas. Maar ik ben toch vooral geïnteresseerd in de achtergronden van haar keuze om bijna twintig jaar in Afrika te werken.

'Vanaf mijn tiende levensjaar heb ik al gezegd, dat ik dat wilde. Mensen als Albert Schweitzer en pater Damiaan waren voor mij heel inspirerende figuren. Hun levensverhalen werden verteld op de lagere school en ook op de katholieke middelbare school in Amsterdam, waar in ben geboren en opgegroeid. Ik had eerst het idee om als verpleegster te gaan werken, maar uiteindelijk ben ik toch op het spoor gezet om medicijnen te studeren. Na de basisopleiding heb ik nog drie jaar nodig gehad om de tropenopleiding, chirurgie en verloskunde te doen. Ik was negenentwintig toen ik voor Memisa in Oeganda kon beginnen.

Aantrekken

De politieke situatie was verre van stabiel, zo kort na het afzetten van de dictator Idi Amin. Daarom ging ik werken in het Mutolere Hospital in Kisoro, dat zo ver mogelijk van de hoofdstad Kampala verwijderd lag. Het was vlak bij de grens met Congo en Rwanda. Het eerste contract in het ziekenhuis, dat werd geleid door zusters van Mater Dei uit Breda, gold voor drie jaar. Uiteindelijk ben ik zeven jaar gebleven. Daarna ben ik voor twee jaar terug gekomen naar Nederland om de huisartsenopleiding te doen en te werken.