Interview met An Hantelmann
in de serie Graven naar geloof
Onmiskenbaar maar niet opdringerig staat op de vensterbank een mooi matglazen H. Hart-beeld, geflankeerd door twee kleine kaarsjes. Daarnaast een eenvoudig gaffelkruis zonder corpus, waarover een rozenkrans is gedrapeerd. Hoewel deze religieuze voorwerpen niet de eerste aandacht trekken in de woonkamer van An Hantelmann, zou haar interieur niet compleet zijn zonder deze attributen. 'Niet dat ik nou zo uitgesproken vroom wil zijn,' vertelt ze, 'maar het geloof heeft wel een duidelijke plaats in mijn leven.' Afkomstig uit Rotterdam woont An al ruim dertig jaar met veel plezier in Brouwershaven. 'Heerlijk rustig,' zegt ze, 'maar af en toe moet ik toch even de sfeer van een stad opsnuiven. Met een zoon die in Amsterdam woont, is dat nooit een probleem.'
Bijbel
De oecumenische contacten hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in de wijze waarop An geloof en kerk wil beleven. Vandaar dat ze, al weer zo'n tien jaar terug, aansluiting zocht bij een bijbelgroep die oecumenisch georiënteerd was. Vier jaar geleden deed ze een poging om vanuit de katholieke hoek een bijbelgroep van de grond te krijgen. 'Ik kreeg de gelegenheid om een avond lobbywerk te doen bij de bijeenkomsten van Geloven Met Volwassenen in Zierikzee. Het heeft wel wat moeite gekost, maar uiteindelijk zijn we met een groepje van zes van start gegaan. En toch ook weer oecumenisch,' voegt An er glimlachend aan toe.De groep komt iedere drie weken bijeen, beurtelings bij een van de deelnemers thuis. Er wordt gewerkt met een tamelijk lijvig boekwerk: Bijbelcursus voor beginners. 'Het mooie is, dat in de gesprekken alles aan de orde kan komen. Altijd is er wel een raakvlak met het dagelijkse leven te vinden. Juist dat is erg belangrijk. En ook, dat in de – vaak overbekende – verhalen toch iedere keer weer iets nieuws te ontdekken is. Zo kunnen we in deze gesprekken de diepte in gaan. Dat ervaar ik als erg heilzaam. Want daardoor kun je, merk ik, groeien in geloof.'
Verrijking
En van dat geloof wil An op de haar eigen, bescheiden wijze graag iets uitdragen. Niet door overduidelijk te evangeliseren, maar door op gelegen momenten te luisteren naar wat zich voordoet, of door te spreken wanneer mensen daarvoor open lijken te staan. 'Onlangs ben ik aan mijn heup geopereerd in het ziekenhuis van Dirksland. Daar had ik een kamergenote van de Hersteld Hervormde Kerk, die in eerste instantie wat afstand hield. Ik had mij voorgesteld en ook gezegd, dat ik katholiek was. Later zag ik haar lezen in de bijbel. We raakten in gesprek, en het was wonderlijk om te merken hoeveel overeenkomsten we hadden. Ondanks de verschillen was het heel mooi om een onderlinge verbondenheid te ervaren.'De oecumenische contacten zijn voor An een grote verrijking van haar eigen geloof. 'Door die contacten, de gesprekken, het luisteren naar anderen ga je ook meer nadenken over je eigen geloof. Het verdiepen van de betekenis ervan is voor mij heel wezenlijk. Daarom luister ik ook graag naar Radio Maria. O, niet alles spreekt mij aan, soms zet ik de zender ook gewoon uit. Maar er zijn vaak heel interessante lezingen, gesprekken of soms simpele weetjes, die echt iets toevoegen.'
Bidden
Dat het geloof iets waardevols is in haar leven, maakt dat An het ook graag wil doorgeven. Ze zou willen, dat ook anderen daar zo uit zouden kunnen leven. 'Want het geeft mij kracht, het geeft mij vreugde om 's morgens op te kunnen staan en dankbaar te zijn dat je er bent. Dat zou ik willen uitdragen, in kleine dingen. Het geloof sterkt mij in de intentie om te kijken wat er zoal gebeurt, sterkt mij om open te staan voor wat er op mijn pad komt. Soms kan dat door iemand een luisterend oor te bieden, soms door een eenvoudig gebaar, of soms ook door gewoon te bidden voor wie somber of verdrietig is. Het gebed geeft mij een zekere kracht, waardoor ik ervaar dat de gebeurtenissen van de dag geleid worden. Die ervaring tilt je boven jezelf uit. En dan is het geloof voor mij een perspectief, ook – en juist – in heel moeilijke momenten. Bidden geeft mij dan de kracht om de dingen te kunnen dragen.'En niet alleen An wordt op deze manier gedragen door haar gebed. 'Ook voor anderen kun je bidden,' stelt ze. 'Zelfs voor mensen die uit zichzelf niet gelovig zijn. Bijvoorbeeld voor een vriendin, wier man heel ernstig ziek is. Als ik zeg voor haar te zullen bidden, en ze laat daarvoor haar dankbaarheid blijken, dan weet ik dat het goed zit.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten