29 juni 2014

Het kwade schreeuwt, het goede fluistert

Toen enkele maanden geleden de berichten in de pers kwamen over het seksueel misbruik door twee (inmiddels overleden) Nederlandse bisschoppen, heb ik daar met plaatsvervangende schaamte kennis van genomen. Het nieuws werd in de media breed uitgemeten. Pijnlijk maar terecht. Pijnlijk misschien allereerst voor de slachtoffers om opnieuw geconfronteerd te worden met het onrecht dat hen werd aangedaan. Zou het hen enige genoegdoening kunnen geven, nu de waarheid eindelijk aan het licht komt? Maar pijnlijk ook voor alle gelovigen die hun best doen om het rechte pad te bewandelen, terwijl sommige van hun leidsmensen alleen maar de schone schijn kunnen ophouden. En toch is het is goed dat er meer en meer transparantie komt over deze afschuwelijke praktijken.

Zo is de gangbare realiteit van onze nieuwsgaring: niet alleen in de krant, op TV of via de sociale media, maar ook in de gesprekken van de dag of tijdens verjaardagsfeestjes. Over het kwade wordt geschreeuwd, terwijl het goede slechts fluisterend aan de orde komt. Toch is het van groot belang, dat wij als gelovige mensen meer en meer de focus verleggen naar het spreken over het goede, ook al gebeurt dat slechts fluisterend. Al haalt dit dan niet de voorpagina, toch is het belangrijk om het goede te doen en te zeggen, ongeacht het kleine of grote 'effect' daarvan.

23 juni 2014

Duurzaam leven

Overweging op het feest van het heilig Sacrament (jaar A)

Schriftlezingen: Deuteronomium 8,2v.14b-16aJohannes 6,51-58

Er zijn mensen die zich hebben gespecialiseerd in portretfotografie. Ze maken foto's waarop de persoon in kwestie niet alleen zijn uiterlijk laat zien, maar ook iets van zijn innerlijk. Het karakter, een bepaalde emotie of misschien een zekere gedrevenheid komt tot uitdrukking op de foto. De foto vertelt iets over wie de afgebeelde persoon in essentie is. Dat soort foto's zijn de afbeeldingen die je bijblijven. Ze laten een sterke indruk achter. Daarom is een foto van een geliefde overledene vaak ook een kostbaar iets. Soms zie je zo'n foto op een speciaal plekje staan, met een brandend waxinelichtje erbij. Zo wordt de herinnering aan deze dierbare mens levend gehouden.

Herinnering

In de tijd van Jezus waren er geen fotocamera's. We hebben geen afbeelding van hem. Ook geen schilderij of een beeld, dat ons precies kan tonen, hoe hij eruit zag. Maar we hebben wel iets anders, dat ons veel vertelt over zijn karakter, zijn ambitie, zijn droom. En dat is het brood, dat wij straks mogen delen met elkaar. Het brood herinnert ons aan wie Jezus was en aan wat hij wilde. Je zou het 'herinneringsbrood' kunnen noemen. Het helpt ons om te onthouden, waar het Jezus in essentie om te doen was. In dit brood, heilig brood, wordt als het ware samengevat wat Jezus betekent voor gelovige mensen.

15 juni 2014

Niet wat is, maar wat kan zijn




Helmgras is het eerste wat je ziet. Verderop het strand met enkele rijen paalhoofden. Om het zeilbootje te zien, moet je al aardig turen. En tenslotte, in de verte, de horizon.

Dat is onze manier van kijken. Eerst zien we wat dichtbij is. Dan pas gaan we op zoek naar wat meer verwijderd ligt. En vaak vermoeden we achter de horizon nog iets meer. Mogelijkheden, die niet direct binnen het verschiet liggen. Maar ze zijn er wel! Mogelijkheden en kansen, paden die nog onbetreden zijn, niet verkende gebieden. Ze maken een verlangen in ons wakker. We willen ernaar op zoek gaan. Niet naar wat is, maar naar wat kan zijn.

08 juni 2014

De taal van het hart

Overweging op het feest van Pinksteren (jaar A)


Een mens heeft een zekere ruimte nodig. Ruimte om te ademen, ruimte om te leven. Als die ruimte er niet is, dus als je in het nauw zit, dan krijg je het benauwd: letterlijk of figuurlijk. Als je te nauw moet leven, dan kan het zijn dat je wordt beheerst door angst. Of door een te sterke behoefte om je aan voorschriften en regels te houden. Soms ben je ook gedwongen tot benauwdheid, bijvoorbeeld als je longcapaciteit door ziekte beperkt is. Dan is het fijn, als er hulpmiddelen zijn die lucht kunnen geven.

Levenslucht en ruimte maken het mogelijk dat mensen tot bloei kunnen komen. Dat er iets moois kan ontstaan. Dat er enthousiasme en nieuw elan groeit. Dat het vasthouden aan oude gewoonten of strakke regels plaats maakt voor bezieling en vurigheid.

Een nieuwe wind

In het evangelie horen we, hoe Jezus die bezieling blaast over zijn vrienden. Het is de afsluiting van een periode van angst en benauwenis, die de leerlingen doormaakten toen ze zichzelf hadden opgesloten uit vrees voor de Joden. Het blazen van Jezus brengt – niet alleen letterlijk, maar ook in figuurlijke zin – een nieuwe wind. Er gaat een ander klimaat heersen, de angst maakt plaats voor nieuwe levenskracht. En Jezus stuurt zijn leerlingen op weg met de opdracht om zonden te vergeven. Het gebeurt als het ware in een adem: nieuwe levenslucht en de opdracht tot vergeving. Beide geven ruimte. Beide geven nieuwe kansen. De bezieling van de heilige Geest en de verzoening met de naaste (en met jezelf) komen uit dezelfde bron: de goddelijke levensadem, die sterker is dan dood en benauwenis.

01 juni 2014

Samaritaan in spijkerbroek

Interview met Gerard Wassing
in de serie Graven naar geloof

Het moet zo'n zeven of acht jaar geleden zijn, dat Gerard Wassing tijdelijk krap bij kas kwam te zitten. Dat had te maken met verschillende instanties, die er samen niet uitkwamen om hem op tijd zijn uitkering te bezorgen. 'De budgetbeheerder van de gemeente,' vertelt Gerard, 'wees mij toen op de pakketten van de Voedselbank in Goes. Zo kon ik het gebrek aan inkomsten overbruggen. Daar heb ik slechts twee keer gebruik van gemaakt. Maar ik raakte wel erg onder de indruk van het werk en de inzet van de Voedselbank. Ik was voordien al betrokken bij het werk van de Ruilwinkel. Daardoor kende ik Agnes Rieswijk, die voorheen bij “de Helpende Hand” hielp. De Voedselbank is eigenlijk de opvolger van de Helpende Hand. Via Agnes ben ik ook betrokken geraakt bij de Voedselbank.'